شرح مسئله:

توی زندگی آدم اتفاق های زیادی میوفته
خاطرات خوب و بد همیشه توی ذهن من به یادگار میمونه
این خاطرات بد در ذهن من قوی تر از خاطرات خوب همیشه در حال جولان دادن هستند و باعث متشنج شدن اعصاب من میشوند
گاهی بقدری اعصاب من رو تحریک می کنند که کنترل خودم و از دست میدم و در جواب دیگران فریاد میزنم ، اجسامی را که در دست دارم پرت میکنم ، هر چیزی روبه روم هست را هل میدم یا می کوبم ، و هر جایی را که گیر بیارم بهش مشت میزنم و کارهایی را انجام میدم که نباید انجام بدم ...
در صورتی که خودم کنترل کنم جایی مینشینم و دستم و روی شقیقه هام میذارم و چشم هایم را می بندم و هر چقدر سعی میکنم به چیز های خوب فکر کنم تاثیری نداره ...
برای از یاد بردن همچین خاطراتی که جای سفت و سختی در ذهنم پیدا کرده اند باید چیکار کنم؟؟

[نام محفوظ]

راهنمایی:

سلام بر شما

درست گفتید... در زندگی همه ی ما خاطرات خوب و بدی هستند که در ذهن به یادگار می مانند. مسئله ای که طرح کردید در بسیاری از افراد با شدت و ضعف وجود دارد. مهم اینست که در مقابله با چنین حالت چه برخورد و واکنشی انتخاب کنیم تا به رشد و تعالی بیشتری دست یابیم.

ضمن توصیه همیشگی به حضور در جلسات استاندارد مشاوره در مراکز معتبر چند توصیه را به عنوان راهنمایی به شما پیشنهاد می کنم که امیدوارم در بهبود شرایط ذهنی شما موثر باشد.

1) خاطره یعنی چه؟ یعنی چیزی که در زمان گذشته به پایان رسیده است. پس قدم اول این است که بپذیرم من در حال حاضر دخالتی در آن موضوع ندارم. خیلی وقتها ما به همین موضوع به ظاهر ساده بی توجهیم و در همان قدم اول دچار سوء تفاهم ذهنی می شویم. هربار دچار چنین حالتی شدید به خودتان القا کنید که من دیگر دخالتی در آن موضوع ندارم و بین خاطره و خودتان تفکیک قائل باشید.

2) این طبیعی است که خاطره دیگر به پایان رسیده است. همه این را می دانند. مشکل اینجاست که در بعضی خاطره ها کارهای ناتمام و تکالیف انجام نشده ای وجود دارند که به ذهن فشار می آورند. حرفهایی که باید می زدیم و نزدیم. کارهای که باید می کردیم و نکردیم. چیزهایی مثل اینها. تکلیف این موارد هم باید مشخص شود. نگذاریم فشار ذهنی به این دلیل باشد. شاید افرادی در خاطرات ما هستند که به شکل معقول و سالم می توانیم به آنها مراجعه کنیم و چرخه ی ناتمام آن مسئله را با آنها تمام کنیم. شاید هم نتوانیم یا آن افراد در دسترس نباشند. در این موارد تکنیکهای روانشناختی مناسبی مانند صندلی خالی وجود دارند که به ما خیلی کمک می کنند.

3) اگر بیشتر اوقات بیش از خاطرات خوب، خاطرات منفی به ذهن ما هجوم می آورند باید نسبت به ظهور علائم اولیه افسردگی مشکوک بشویم. نکند ما در حال ورود به فاز افسردگی هستیم و خبر نداریم؟ از همین الان جلوی آن را بگیریم و با افسردگی هرچند خفیف مقابله کنیم.

4) از خاطرات بد و آزار دهنده فرار کنید! هرطور که شده. اگر در این زمینه تلاش کنید به مرور کنترل ذهن خود را به دست خواهید آورد. فرض کنید الان در خانه نشسته اید و در حال مطالعه افکار آزار دهنده حمله می کنند. خب چکار می کنید؟ من اگر باشم سریع محل خود را عوض می کنم. مثلا میروم و از آشپزخانه یک لیوان چای برمی دارم. یا تلویزیون را روشن می کنم و کانال مورد علاقه را پیدا می کنم. یا به حیاط می روم و با باغچه سرگرم می شوم. یا از خانه برای خرید نان بیرون می روم. یا به دوستم تلفن می زنم و احوال پرسی می کنم! مهم این است که سریع حالت روانی و ذهنی من باید عوض شود.

5) یک راه خیلی خوب در مقابل هجوم خاطرات بد، فکر کردن به خاطرات خوب است. به همین راحتی! J البته شاید خیلی هم راحت نباشد. باید حتی به شکل مصنوعی خاطرات خوب برجسته شوند. چطور؟ همیشه راه حل های ابتکاری و جدید وجود دارند. دیدن یک فیلم قدیمی از یک مراسم خاطره انگیز خانوادگی، نوشتن داستان یک موفقیت شخصی با جزئیات کامل، قاب کردن عکسی دوست داشتنی از یک ماجرای قبلی و نظیر اینها. ذهن خودتان را در مسیر توجه بیشتر به خاطرات خوب قرار دهید.

6) یک نکته مهم دیگر در مورد مسئله ی شما نحوه ی واکنش در مورد خاطرات بد است: مشت زدن، فریاد، هل دادن و پرت کردن و... این یک مسئله ی جداگانه است که باید در جای جداگانه ای به آن پرداخته شود. موضوع خشم و کنترل خشم است. اگر دوست داشتید در ادامه می توانیم در پستی جداگانه درباره این موضوع حرف بزنیم.

7) یادتان باشد که این مسئله برای خیلی از ما رخ می دهد. یک وقت فکر نکنید که فقط شما در دنیا به این مسئله دچارید. گاهی گفتگوی عمیق با افرادی که مشابه مسئله ی ما را دارند و البته قابلیت و ظرفیت گفتگوی دوستانه و محرمانه داشته باشند خیلی راهگشا است. شاید آنها همیشه راههای تازه تری برای مقابله با خاطرات منفی انتخاب کرده اند! مگر نه؟ J